Daüssıla 28-Üç. “o tefter de ne?” dedim “.” “okumam yazmam n’arasın benim” “!” “sen bilin” “?” “bana ne benim ne üsdüme ilazım” “;” “okuu sen bilin” .. “Ismayıl cebinden çıkardığı tefderden okumaya başladı “Allah kaç” dendiğinde işaret parmağımı gösterirdim ama sayılardan bir tek üç ü bilirdim “-sekizden beş çıktı..” “-üş” “-iki, bir taha” “-üş” “-binkırkikiden, binotudokuz çıkdı” “-üş” “-yüzyirmidokuzun kırküçdebiri” “-üş” “-bu kaç..” “-üş” “-kaç yaşındasın Ismayıl...” “-üş” “-kaş gardaşsınız” “-üş” sonra durduk yerde bende bir Aşadudu devri başladı “-en gözel gız kim..” “-Ayşedudu” “-en sarışın kim..” “-Ayşedudu” “-en esmer kim..” “-Ayşedudu” “-en çok sevdiğin kim” “-Ayşedudu” “-seni en çok seven” “-Ayşedudu” adın ne deseler de.. değişmedi ömrümce “-Ayşedudu da Ayşedudu” “-kimi alacan.. sevdiğin kim..” “-Ayşedudu” “-nişanlın kim” “-Ayşedudu” “-en akıllı gıız..” “-Ayşedudu” “-en datlı ğız..” kim demeye galmadan yapışdırıdım cuvabı.. “-Ayşedudu” “-en uzun boylu ğız..” “-Ayşedudu” en guvatlı, en çikin, en deli en sevimli en şişman.. en yaşlı.. en güçcüg.. en böyük en çelimsiz.. en tombiş.. en şımarık.. hepsi, her şeydi “-Ayşedudu” bildiğim tek isimdi tek bildiğim oydu kaderim.. tespihimdi, tespihim “-Ayşedudu” ben de.. her şey o’nlu.. her hülyam o her düşüm onunlaydı.. dağda oğlak kuzu gütme.. tarlada çapa ot ayıklama ekin yolma sap sarma harmanda dönme nedense illa da illa “-Ayşedudu” sebzeye fidanlara su aynı gölgeyi paylaşma aynı çocukların ana-babası olma aynı sıkıntıyı da ama aynı mutluluğu paylaşma hatta onun mutluluğu üstüne hülya her zaman o valla başka şey yok olmadı yok başka oluru sadece “-Ayşedudu” onun adıyla başladım, sabaha, güne… ömrümce mektuplara, fallara hasrettim, hasrettim hasretim sevdam.. en mukaddesim “-Ayşedudu” gördüğüm her güzelliği onunla düşledim her geleni o sandım her güzelde onu aradım onun adına ettim bütün dualarımı onun adına diledim türküleri, şarkıları, onun için tuttum falları değiştirmedim.. ömrümce hep onu diledim her zaman ilk önce, her şeyin üstünde her şeyden önce onun mutluluğu ömrümce “-Ayşedudu” dileğim daima onun mutluluğu, sıhhati huzuru oldu mutluluğum oydu ömür geçti.. görmedim ömrümce onu ne fayda.. el oldu şimdi ama; ne duam ne hülyam ne de dudağımdaki o ismi yıllar değiştirmedi, nere baksam gördüğüm oydu “-Ayşedudu” onu dilerim hala hala o aklımda hülyalarımda ömrüm, umudum Aşadudum bilmem o kiminle mutlu ben hala seviyorum onu aklıma gelmedi hiç; acaba unuttu mu “-Ayşedudu” geçip gitse de ömür rüyamda çocuk görünür tek vazgeçilmezim her zaman, tek andığım.. o tek bildiğim isim sevgilim,.. hayatım canım ruhum Aşadudum” “-yok bu değildi.. hani bir karadut vardı” “-hıı” dedim “seni son gördüğüm” YERIN KARADUT |
İbrahim Hocanın.
En güzel şiirleri kim yazar?
İbrahim Hoca.
Köyü, köylüyü en güzel kim anlatır?
İbrahim Hoca.
Seni en çok kim duygulandırır?
İbrahim Hoca.
Sağ ol USTA.