KEŞKEkelebeğin arkasında koşmuyoruz artık terk etti bizi çocukluk çiçekleri salıncağında sallanmadık desek yalan olur aile boyu bahçenin dallarında şarkıları doyurduk yüzümüz o günlerden beridir mavi mine çiçeği bahçe duvarı üstünde hiç eskimemiş körpe düşlerimiz yine yayla gibi alnımız ekin tarlası umut erken yatıp erken kalkmıyoruz suya gitmiyoruz sokak çeşmesine yoldan geçmiyor sevgilimiz içimizin altını üstüne getiriyor bir yaprakçık dikensiz gül ezilip büzülmüyor onu görünce gölge arıyor güneş altında artık her şeye gülemiyoruz ağır bir yük binmiş yüzümüze bakışlarımız bile uslu artık kirpiğimizi yerden kaldırıp ünlü tablosundaki gibi Leonardo da vinci’nin bire bir gerçek olması düşümün bu şiiri yazdırdı nedense memlekette sorun kalmamış gibi çocukluğuma kaçtım keşke gidebilseydim değirmen önüne de yeşil yamacından koşsaydım unutsaydım taş yığını olmuş bahçeleri.. 09. 02. 2017 / Nazik Gülünay |
Yüreğinizde bitmeyen neşeli güzellikler var olsun değerli gönül dostu....
Haz alarak beğendim…
....................................Saygı ve Selamlar...