yürek öksüz olduktan sonra
yâr kimdir
sılâ nere?

akşamın yalnızlık tadındayım
hani bir dem/bıçak ağzı bin cümle
günlerin avlusuna
umutlarımı sermişim
oysa günlerin avlusuna nice umutsuz mezarlar kazılı

susma ey şiir
de ki
her yârım tamamlanır elbet vakti geldiğinde


şimdi hiçtir zaman
ya da yolcu bir güvercin kanadında
vakitsizliğimi hasretine say
gittiğinden günden beri
say ki
gönlümün kırığı ağırlığınca

muğlak vardır toprağın kıpırtısında
ve yaşamak hiçtir
o muğlak sonun başlangıcında
gördüm ki
heybetli şiirler dâhi eğilir
eğilir içim her isyanın da /kavuşmak adına

ne yazsam da içim biraz ferahlasa;
hatırlıyorum
bir çocuğun
ıslanmış kirpiklerinden
kuşlar nereye kanatlanırdı?
sonra evet iyi hatırlıyorum
adım yoktu
buğulu pencerelerin ardı sıra
kar içime üşürdü /
vakit dönenince derin bir yaranın kavrukluğuna

bir çocuğun düşlerin de
yağmur nasıl yağardı?

söylesene

yürek öksüz olduktan sonra
yâr kimdir
sılâ nere?