S/ona
anladım ki
yapayalnızızdır bu sahnede ve şeddeli bir çağrıdır sükut göğsümün hemen üstünde evet yangın evet yara /kalemim kırık dökük seni anlatamayan her cümlenin bini bir para sızım derin mi derin zerresi sana kül uğruna heba olmuş koca bir ömür gün aymış gün ölümüne zehir can özüm toprağına aksın ki sen uzakta gögüne küsmüş kanadı kırık bir güvercin tarif edilmezmiş zaman yapayalnız olduğumu anladığımda tarif edilmezmiş içinde biz olmayınca öylesine özlemişim öylesine çaresiz hayat kalabalığının ortasında viran kalmış şehirler gibi öylesine bir başına uyandım üzerine bir ahın yemin olsun ay şahidim beni diyorum sensizlikle sınama sende sen olmayı sevdim incinmiş yağmurlarda belki kokun değer diye saçlarıma sesizce bir köşede iliklerime kadar sana ağladım yine de gözlerimden silinmedi adın evet yangın evet yara yüreğimde derin bir iz beni diyorum sensizlikle sınama sende sen olmayı sevdim |
Ve gittikçe düştü düştü ve yine düştü
Final bölümünde ayağa kalkacak sanmıştım
Ki o da olamadı
Ve yerlerde sürünerek bitti şiir…
…….r