Si ve Siikimiz de bir resme bakıp susmuşuz çıplak ağaçlar gibi nasipsiz ölü bir mevsimdir gözlerimizde gökyüzü ne duaya dönecek dilimiz ne de açılacak ellerimiz bize yar kış kıyamet kuşlar aç pencere kenarına ufalanan kısmetine üşüşen güvercinle çakışınca bakışlarımız ürküp kanatlanıyor umut! ah! dokunulabileni yok üşümüşlüğün... yüz sürdüğümüz yaralardan parmak uçlarımıza yürüyor sızı! rüzgara öykünerek geçiyor ömür günahsızız! sude nur haylazca |
şiiron söylediğinden daha kalabalık sözlere soyunanlar olmuş. bu aslında iyi şiire ayıp.
bu iyi bir şiir. nokta. ötesini şiirin kendisi fazlaca söylüyor zaten.
si, kırık ve kederli nota.
şiirin güzelliği belki ondan.