DÜŞ TAŞI ÇOCUK
aylasında doğarken kızıllaştı ay/ gebe yakamoz
uzak dağlara, denize uzaklara, en güzel zamanı ayır maviye tutulmak, zeytin hasatları; tutun dokunacaklar dağıt ne var ne yok gerisinde durduğun hüzzam nasılsa bulursun bir kapı açılacak, ucuz hayat sevda nedir ki taşıması zor olsun düş taşı çocuk, götürebildiğin kadar memleket uzun saçlarında renkli çiçekler , son mohikan fevziyide komaya sokmuşlar iskelede ince bir çizikte gel gitliyormuş hastahanede/ sıkıldın mı başına yağmur damlıyor, ıslanmıyor ki sessizlik balan tepelerinde bulut koyusu pus susuna ürkü türkülüyoruz gecenin yıldızlar düşüyor güverteye/ kaptan amca nereye ünlemi yanıtsız, son noktada lacivert koylara sığınmış deniz evli evine, köylü köyüne, hadi git çocuk bildiğin yere nereye dönük yüzün anlatırsın, sıra sana gelince UMUT/ ZAMANI DELEN ŞİİRLER |
yüklüyorum çocuklara... bunun temelinde de onlara verdiğimiz zararlar
yatıyor... ahh keşke onları güzel düşlere taşıyabilmek
tek başıma mümkün olsa...