Şiir dedim şirret seçtinhey şiir kendini yazdır bir duruş getir sevgiyle bakıştan sonra bir çifte atma katır inadından ayağını bir yere dayadı aşk kımıldatana aşk olsun hani elinin ucuna batan iğneler vardı gözlerini yaşartan günler geceler günlerce ağlardın da susamazdın kör karı diyen bir adam vardı hani o masum hayvanları aratan bir de soba boruları vardı küfürlerle odaya saçılan duvara fırlatılan çorbayı da unutma çocuk emzirirken yenilen dayağı göz altındaki yumruk morluklarını çiğnenen insan onurunu yanılgıyı unutma evini savaş alanına çeviren adamı şiir dedim, şirret seçtin oysa iğne ucu acısında yakaladı hayat seni içindeki sürekli acı bundandır bundandır şiire bile korkarak ayak basışın ürkmen gittikçe büyüyen gölgelerden işçi ellerini unutmandır korkun ay bugün kocaman olsa ne çıkar istilâ etmişken kalbini güneş benim hayatıma ağlama münevver bak beni de ağlattın soğutmaya koymuştum bütün anıları kaynar su döktün yüzüme silecek mi dostça sarılman.. eski günler bitti artık dediğin gibi namusumla çalışarak büyüyüp okudu çocuklar bu gözyaşlarımız neden münevver? 13. 11. 2016 / Nazik Gülünay |
Kalemin susmasın.........
_______________________________________Selamlar