Boşluğuna Kapılan Arzu
kim bilir nasıl eğilmiştir çiçekler
çekerken geceye şarkılı yolu kokunu veren rüzgara koşmak ve gülümsemeni uydururken dağlar bulanık sularda unutuyorsun saçlarını yağmurun gürültüsü ile alev alan ahşap ısıracak ışık sızan yerlerinden baharı kapıyı kapatan isteğe arkanı dön dans etsin boşluğuna kapılan arzu yoruldukça kara kış masalları tene ten bir duyguyla serinlesin avluya sarkan gölgeler taş eğim beyaz lekeli günün tam ortası göğsü kuşkulu kuşun ne işi var inişi çit kırılgan us ve kara üzümler emin ol hiç giderken arkandan üzülmeyecekler. |