Tenyokuz
içe savrulan sevgi düşüncesinin
artık olmayacağına inandırabilir miyim kendimi sonra görüyor olacaksın yeni ay uykusu kaçmış eski bir hatıranın göz yaşlarında tekrarlayıp duracaksın istediğini yürüyen boşluk olunca nereden başlayacağını şaşırıyormuş rüzgarın kanadına sığmıyor kardeş eller taşkın bağrını salıverecek bulut ağaca suya tepeye düşmeye yeltenen rüyanın izleği acı perişan nişan yaprağa yön veren yüce kılavuz rahat ol uyanınca zaten tenyokuz saksıların saçlarıyla oynayan kuşa göre anlamsız fısıltılar karanlığında ilerleyen olgunlaşmamış düşünceler belirleyecek aydınlığı o kesin hüküm o herkesin gördüğü halüsinasyon. |