Ova Yangınıyüzün ova yangını sevgisizlikten bir çekirge zıplayıp duruyor kelebek mavisi ellerin yakalamak istiyor zincirsiz, ak bulutlu göğü dönüp duruyorsun kendi ekseninde güneşten bir parça sen güneşe hayran evrende sayısız yıldızdan biri ayrımında yansımanın karanlığın depremli terkisinde gül nakışı işleyen kızlar uyurken elleri işçi, ağızları iskambil kâğıdı oğlanlar korkmadan pislik kusan geceden çıkmaya adım atar değil geviş getiren uyuşuk bir çöl devesi kıştan çıkamayacağı için dışarı atılmış kulağı düşük eşek karanlık kendini yiyerek büyüyen görkemli dev insan kanları sıvanır sabaha güneşin üstünde bile adam yiyici gölgeler kalemden keskin dişleri alınları kuytu sokaklardan dar zifte bulanmış yüreğimizdeki altın sevgi saçlarını yakılan ormanların ilenci yolmuş yüzün ekini harmanlanmış ova düşlerinin kamburu çıkmış geçemiyorsun artık herhangi bir işçinin baş parmağını bile ben isterdim ki gül öperken ellerin kitap sayfasında artı işaretiyken yüreğinin gümbürtüsü dişinin arasındayken ellerinin ekmek kırıntısı tertemiz uzun ırmak çersiz çöpsüz karış denize öğüt vermek ne kolay tomurcuğa aç demek dikene ya kır, ya patlaştır ucunu heey! yol gericiler geçmiyor sevgi arabaları yolumuzdan çekilin yar ilerde yüzü sevgisizlikten ova yangını!.. 10. 03. 1987 / Nazik Gülünay |
ŞİİR DOSTLUĞU HAKKINDA YAZILAN DİZELERİ KEYİFLE OKUDUM
Kutlu dileklerimle.
Çok Beğendim.
…………………. Saygı ve Selamlar…