SESbir odaya en güzel düşleri döşemektir insan sesi girdim kapıdan ve hayat benimle girdi bir nefes üfledim sanki uyuyan cana o ölümden farksız soluk alış birden yerinde doğruldu ve gülümsedi dünya’ya önüne türlü engeller barikatlar kurulmuş bir yolu açtım sanki annem gözlerini açtı köşedeki çiçek kıskandı sesim ısıttı koynunu, ayağa kalktı sanırsın ki, şimdiye dek yüzüne hiç gülen olmadı karanlık bir perdeyi açtım belki düşler art arda çiğneniyordu belki yalnızlık duygusu altında susuz bir kuyudan çıkmaya çalışıyordu kaplumbağa kuşlar su arıyordu birden ses aktı kurumuş arktan sular çağladı sesi açtım sonuna dek duydu müzik sardı odayı oda ayaklarını uzattı keyifle kahve iyice köpürdü sevgiden o kırk yıllık hatırı olan hayatı yanına bıraktım annem eşlik etti o çok sevdiği türküye 23. 09. 2016 / Nazik Gülünay |