GÜZgüz soğuk hecelerin başlangıcı mıdır sinekli bakkalın tezgâhında somurtkan kâr develerin kadeh tokuşturması ayaza kesen çöl akşamlarında yanına yaklaşmaktan ürkülen giz içinde kaktüsün bilinç eksik, boş yere üzülür yaz bittiğine düşünmez gelecek yıl yakındır dünce nefes alıp verir gibi sabah- akşam tez gelir ertesi gün yaşanacak güneşli gün bir çatı ardında sergileyerek eserini yükselir git gide sana doğru yükselir ey güz başlangıcı, sonu ay büyür her saniye güneşten parçalarla yakınlaşsa insan insana, yıldız kımıldar yerinden dünya kurtulur hep aynı olmaktan yaprağına gülümsese her çiçek öldü denilmez ölüye gazel olur kışlara yanarak yeniden doğmak harcı değil her toprak karılmaz yeni baştan geçmiş aksini görse her gün acıyı bırakır neminde yerin geçiş işlemi tamamlanır güneşin duraksamaz bir kapıda güz bir muska gibi boynumuza asılır 19. 09. 2016 / Nazik Gülünay |