Tablomu alıp götürüyor zaman
Sıtmalı geminin güvertisine oturtup
Veda edecek insanlar aratıyor kalabalığın arasından
İskelenin en ucundaki o yanlızlık
Tanıyorum gençliğimi teneşirde yıkayan o tâmahkarı
Kudurmuş bir köpek gibi aç
Ve faşist bir bıçak gibi kana doymaz

Eskiden bu gemi
Sıtma olmadan önce
Göğsümün duvarına hazin aşk ile
Sapladığım bu kederli tablonun
İtiraf edeyim
Tek duru öyküsüydün pera.
Şimdi ise güvertedeki küflü kuşlar
Güzel gözlerinin üstüne farsça bir ağıt çiziyor
Bilinmeyen fırtınalara kafa tutup
Akşamları pek bir hırslı
Daha kabaca ...

İlerliyor gemi
Yaralarımı yiyen bir sırtlan gibi
Uzaklaştıkça saçlarından
Sigara basıyor şakaklarıma
Rıhtımın ucundaki o yanlızlık
Karada unutulmuş aslan gibi hoyratça

Denizi ikiye bölen hazretten haber var pera
Kaptan makbere gömecekmiş beni
Tasamla batmadan bu sıtmalı gemi
Rıhtımın ucundaki o yanlızlığımı kahredip
Gel uğurla beni
Bayramı unutmaya tembihli yaşlılığıma