"Artık geniş yapraklı bir darağacı paklar bu zavallı ruhumu"
Gümüş ve rüzgardan seslere kapılıp Bir gülüşe ve yüz çizgilerine feveran Bir ah ile yeksan Ve umut.
Bak! Dimdik ayaktalar hala, o ilk sevişmesinden sonra Hala Biraz toprak Biraz yağmur Çocuk gibi büker boynunu, bir al karanlık Karanlık Karanfil Ölüm çiçekleri Mavi bir gecenin koynunda Boylanır durur -sonsuza- toprağın altında.
Saçları sevmeli insanoğlu sonra. yüzleri,duruşu ve o eflatun gülüşü sonra sesleri Çınlarken,boşlukta ve karanlık içerken beyaz mermeri tam da baş ucumda üşütmeli(mi)
Ve aşk Ebediyen Aşk Ete kemiğe bürünen Aşk Geniş yapraklı zavallı ağaç -Kendi çaresizliğine,çaresiz bir ağaç- yeşertmeli kolundaki ilmeğin hüznüyle can çekişen bir bedeni.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Zift şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Zift şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
aşk zaten ölmek demek değil midir bir bakıma
neyse hoş geldin Deniz
sesini de getirseydin.