Haykırış
Haykırdı karanlık:
Atın içimdeki şu ışığı! Gözlerim kamaşıyor umudun sonsuzluğundan. Daha fazla ılerleyemıyorum . Haykırdı yalnızlık: Gerçek bir yürekle doluyum artık. Duru bır ırmakta yıkanmış bır kalple. Buyumemı engellıyor ıkı kışılık kalabalık. Haykırdı çaresizlik: Hapsoldum dedi goren gozler ardında. Sıcacık bakışlar altında hukmum geçmez. Krallığımın tacı da tahtı da silinir gider. Ve haykırdı yeryüzü: Düşler yoğurmaya geldın buraya. Acılarla suslenmeye değil. Yalınayak koşmaya geldin ay ışığının altında. Tüm akışkanlığınla. Daha çok sev dedi,daha fazla sev evreni. Unutacaksın siyaha büründüğün günleri... |