Kimsesizdik belki...
Son sardunyalar da solmuştu bahçemizde.
Yosun tutan bir akşamın günbatımıydık.,
Sarhoştuk belki...
Kadehlerde arıyorduk son sözlerimizi.
İsliydi yüreğimiz.
Kırmızıya çalan göz bebeklerimizde,
Akisleri ölgündü hayatın.
Deliydik belki...
Çılgınca dans ediyorduk sokaklarda.
Senfoni eşliğinde kulağımıza çalınan yankıları,
Birlikte kucaklıyorduk çikolata kokusunda.
Lunapark eğlencelerinde,
Kıyasıya yarışıyorduk ışıklar altında.
Tırmanıyorduk dağlar ardındaki karları,
Ve sonra her bir kar tanesine,
Adımızı yazıyorduk.
Yanlıştık belki,..
Senin gittiğin adreslerde ben yoktum,
Benim gittiğim adreslerde de sen.
Her kapıyı vuruşumda,
Başkaları açıyordu,
Bu kez doğru yer ve doğru zaman sanrılarımı.
Sen,
Mesafeler örüyordun bana doğru,
Bense sana anılar...
Evet,yalnızdık,
Evet,birbirimize ait çıkmazdık.
Fakat hiçbir zaman,
Değildik,
Ümitsiz....