hey başlangıçbaşlangıç vardı onu çizecek kalem renklendirecek boya yoktu çocuklar sözde özgür oynuyordu sokakta bağlı olduklarını bilmeden bir düzene birileri kuruyordu onları fark ettirmeden yularından çekilen eşek örneğin bilmeden bir yere bağlandıklarını götürülüyorlardı bir türkü bir oyun bir ağıt içinde onları taşımayan bir yola başlangıç vardı durmadan kaydığımız ayağımızın altından umut düşler ve rüyalar çekiliyordu biz daha topaç çeviriyorduk uçurtma yapıp uçuruyorduk ağaçlı kuşlu yerlerde bir tepeydi gelecek o yöne koştuğumuz durmadan göz kırpan bir yıldız bir evin arkasında büyüyen ay bir türlü beceremedik ayın yanına varmayı sözgelimi bir kavağa tırmanarak yoktu çünkü başlangıca olur diyen erk çocuktuk varsa yoksa oyunduk oysa gün güne uzaklaşıyordu yıldızlar eskiyordu ay artıyordu karanlık hey başlangıç desem işte kalem işte boya önüme koydum tuali erk öldü çoktan sen hâlâ yaşıyorsun ben de!.. 21. 08. 2016 / Nazik Gülünay |