yaptığım işlerden bir şey kalmayacak yarına
ortalık derlenip toparlanacak yalnız
diri kim anlamaya çalışacaklar
aynı yerde tümör, aynı yerde tökezleme
kimse sahip çıkmayacak ağıdına


keşke yetinmezlik dürtüsü çekse kulağımdan
o canlı tualin başına oturttursa
düşlerim imza olsa, şiirlerim etiket
alnım aysa açık ve doğal yollarla
mavi mine çiçeğini uzaktan kim seçer


tüm zamanımı çalacak, iğne kovuğuna girmeyen işler
sorularımı çalacak, bir yavan tayın gibi
konulacağım önüne, keşke gülen gözlerimi görseydin
her yolun yanından ırmak akardı
ayaklarını suya sokardı çocuklar


bir zurna çalsa duvarımın dibinde, karıncalansa uykum
helkelerini kapan suya koşsa
telini sarmak zor zamanın geriye
ah usum! bütün renkleri bir araya topla
sen giydirmezsen çıplak kalacak resimdeki kadın


kim görebilir uzaktaki yolcunun dileğini
ya gül yazılıdır avcunda, ya yüzünde kara kömür
belli ritimlerle uzakta davul sesi incinir
yanında tül yapraklı çiçekçik, mavi gözlü mine çiçeği
keşke adım adım varabilsem kendime..


8. 01. 2005 akşam- Nazik Gülünay