YARAol dedi Tanrı yaratıldı insan düştü cennetten aşağı yara aldı tepindi bazı hayvanlar bu yaranın üstünde büyüdü yaranın ağzı büyüdü az geldi kan, tuz, kül yaşamın karanfil kokusu sürüldü ölü ağzına es geçildi yaşayan ot gibi biçti insanı insan canım yardan yara aldı suçu yok gülün, kalemin, sözün suçu yok yâre uzanan yolun ki travma geçirmişti acıyla çiğnediğinde zaman bütün umutlarını kusmuştu bırakmıştı masal satmayı yeni yetme aşıklara kurumuştu yolun çiçeği kanamıştı yara ne zaman değdi bir yabancı el kanatıldı ülkemin de yarası açılarak sevgiyle halkın arası bir kargaşa bir tufan kurgulandı öldürüldü suçsuz insanlar, çocuklar kurutuldu yürek pınarı sular çekildi dağdan silâhlar depolandı yığıldı merhem aranan yaraya tuz basıldı şehitler verdi yara, veriyor da şifa diye el açılır Allah’a uzun tutulur dualar söz çatlar kurur dimağ kalmaz Eyüp’ün sabrı alanı genişledi yaranın gelmeyi unuttu yar yara azdı 11. 07. 2016 / Nazik Gülünay |