Yangın yeriana caddeden geçer onlar yolları çıkmaz yangın’lar sokağına kül bahtını değiştirmeyi istemezler kendilerine saklarlar yangın suyunu hiç bu kadar acı gördünüz mü eviniz yandı mı hiç hiç bu kadar şiirsiz kaldınız mı? hey ağaç gömücüler göğümdeki kara dumanın sahipleri ’biz’ olmaktan nasipsizler kaç kere not aldım adınızı devrildiğinizde insandan Tanrı verdi elime kalemi söz senin dilinde saklı dedi her canlının görevi ayrı her cansızın yaz nasıl getirir kendine yaz’ı yolu büyük caddelerde olanlar diğer insanların da yaşadığını kavrarlar görürler yandığını ceviz ağaçlarının köz olmuş yaşlı bir yüreğe çevirirler su yolunu nasıl da beğenir kendini dev aynası resmedilen bir nesneden ibarettir bilse kendi çevresinde dönüp durmaktadır insan başkasını yok sayarak neden görmezden gelinir hiç düşündünüz mü hayatı yakan elektrik direği cansız bakar kömür olmuş göze kaderin kalemi elinde değil hayıflanır ser sel olurda mı gelir su kimlerin elinde oluşur kederimiz nasıl geliriz kendimize? yangın yeridir yaz!.. 08. 07. 2016 / Nazik Gülünay |