13
Yorum
28
Beğeni
0,0
Puan
788
Okunma

ne kadar saklarsam saklayayım
penceremdeki çiçeklerin arkasına
veya kapı eşiğinin altına
gülümsememe eklenen acı gibi
bir yerde gösterirsin kendini
geçmişime kalıbın çıkar
artık tanımaz olsam da
her iz seni tanıtır
anlarsın değil mi bunları
aslında benim güzelleştirdiğimi
eksik fazla ne varsa
nasıl kamufle ettiğimi
bülbül yaptığımı serçeyi
yoktan var ettiğimi
kapı önlerinden
evime giren güneşi
bilirim ki saklamazsam
yargılarlar sevmekten
sanki varmış gibi gerçek adalet
sevgiyi hapsederler
bakakalırım
demir parmaklıklar ardından
gülüşünün soluşuna.
usul usul tükenir kum saati
bir kez vuslatı çalmadan
birden eskir sevdamız
ele geçirdikleri an
30. 05. 2016 / Nazik Gülünay