eski türk filmlerinden aşırma repliklerim
sonu mutlu bitmesede
montajda kesilip alınıyor mutsuzluk sözlerim
birbirine düşkün iki fakir genci canlandıracak yaşları gectik artık sevgilim
belkide bu yuzden sahte hastalıkların tedavilerine
bu kadar kolay paralar yatırmalarımız

tadı kalmayan hayat değil
belkide bizim tad almaya yarayan yanları ruhumuzun
bir sure sonra kaybettigimiz gibi
işe yaramıyor artık deyip cıkarıp astıgımız kapı ardına

gunlerdir zorluyorum kendimi
yazabiliyormuyum artık diye
yoksa öpülünce büyüsü bozulan masal kahramanımıydım
öpüşlerinden geriye tebessumlerim kaldı yuzumde
sen gittiginden beri olur olmaz herseye gülümsemem bundan
ne zaman elime kalemi alsam
kokunu icime cekip aklıma gömüyorum teninin kıvrımlarını
ne klavyem işe yarıyor artık
nede alkol
ne kadar icersem iceyim
ne el yazım düzeliyor
nede tasvir edebiliyorum güzelligini
öptügünden beri
bir masal kahramanının bozulan büyüsü kaldı yüzümde
yazmayı unutup hatırlayan konusabilmeyi...

geciyormu gece dedigin bu kör karanlık
zaman dolunca
sabah olunca
üstünü örtünce eskilerini sakladıgın sandıgının
sandıklarının ötesinde nasılda güclüsün sokaga cıkınca
gülümserken
konusurken ve kahkahanla süslerken yalnızlık duvarlarının
öptüğün yerlerim sızlıyor simdi
özlendigimi düşünürken
olmayacak bir iş gibiydi, olmadı
üstüne gitmiyorum icimdeki yaralanmış zavallının
hatta izin veriyorum artık
seni özledim demesine
ve yazmasına
bozulsada büyüsü
konusmak yerine...