Korunaklı Bir Yaz Akşamıydı Çocukluğum
oyun oynuyorum aklımın içiyle
köşeleri mutluluklarla dulu başım dönüyor yere düşünce ses çıkarmayan ağırlığım dokununca düşe dönüyor ağzında her şeyin bittiği yeni bir akşamı tasarlıyorum mutluluk veya mutsuzluk değil ne diliyorsan dile kalbimde büyüyen ses nefes alıyor seninle dur durabilirsen korunaklı bir yaz akşamıydı çocukluğum ilerleyen arzumu dudaklarınızda denerken sonrasıyla pişman olmuş uykumun uğrak düşlerine uğramadınız yenilgiler ülkesinde yenilmişti kaleler bu dansın çığırtkanlarıyla sarhoş oldukça dünya aynalar gülümsüyor şaşırıyorum ne var ne yok suya düşüyor ölülerin sevildiği tomurcuklar fışkırıyor aşkımı unutan gözlerinden. |