Bir kaç gölge belirdi
Mat açık
Flu somut soyut
Karıştı kol bacak kafa
Şekil şema ucûbe
Kustu zehrini dil
Karar verdi bu iyi bu kötü sefil
Bilir gibi gafil
Kisranın sarayında sanarsın fil
Kırarak nazargâhı İlahiyi
Kuruldu bağdaşına cahil
Mâkul olan seyrine geçince adil
Birden silkeledi gagasindaki taşı ebâbil
Korkup kaçanlardan olmadık
Uluorta lafın belini kırmak için
Mekân seçtik otağımız bâbil

Sobelenen çocuk şaşkınlığında
Yarım adım kalakalsakta
Silindi gözümüzde belirsizliği perdelerin
Suya atlayan kurbağa bacağı açısında şekil

Kırıldık yine kırmadık gönül evini
Mabet huşusu ile aralarken cümle kapısını
Manevi bir iklime girer gibi
Yokladıkk dostun yapısını
Parsel parsel arşınlarken yâren sofasını
Sattık ne var ne yok
Elde avuçta
Doldurmak için
Gönül tasını.
:
Yunus Beypınar