Mülayim usta
şu duvarda asılı ahşap oyma kaç yaşında
birde şu çeşme başında ufka dalmış bakan kim çıkaramadım kimlerdendir
sağ mı öldü mü hiç görmedim buralarda

ne zaman eski bir dükkana girsem bakarım
vardır orda bir hatıra
resim fotoğraf afiş falan
biblo vazo kristaller
adamlar kadınlar ve illa da çocuklar
hiç biri bu dünyalı değil sanki
her biri başka başka

yer yatağına sömelek misali dizilirdik ya koçanda darı taneleriydik sanki
kıkırdar dururduk yüreğimiz oynardı yerinden
ağız dolusu gülerdik
nerede kaldı o günler hani

gençler fiyakalıydı
ağır abiler lacileri çeker
ama ve muhakkak keratayla giyerdi iskarpinini derisi kıralmasın deyi
illa ki
beyaz çoraplar havâi gömlekler rengârenk tshörtler mavi jean pramit moda

a h h geçti gitti o saf temiz güzel günler
ve sevmeyi bilirdi tüm mahalleli
yok artık eskinin naif lavanta kokulu mendilleri

Yunus Beypınar