Ölüm başucunda olsa;
Gözyaşı dökmem üzülmemen için.
İnce bir hüzün gözyaşımı örter hafiften başlayarak,
Yavaş, yavaş bedeni sarar, bir bakarsın için dağlanır.

Hiç anlamadan bedeni sarar ruhun sarsılır
Acılardan kıvrıldığın kadar sarsılırsın, devrilirsin.
Hüzündür tarifini yapamadığın, bakışlarına yansıyan,
Donuk bakarsın geçmişine, geleceğini göremeden.

Acılanırsın, gülüşlerini kahkahalarını yüklersin bir buluta,
Gökyüzüne dikersin gözlerini, seyrine bakarsın hayatının.
Kararmış yağmur bulutlarının arasında görürsün geçmişini
Hüzün yeniden kaplar birkaç ak bulutun arkasından.

Damla, damla hüzün düşür bedenine,
İnce, ince düşen yağmurlarıyla ıslanır bedenin.
Yükün yeniden fazlalaşır,
Göz yaşların karışır yağmur damlalarıyla toprağa.

Sadece kilitlersin kendini siyah bir perdenin ardına,
Geçmişi unutma çabası sarar bütün benliğini.
Geleceği göremezsin, hüzün kapatmıştır gözlerini,
Bir ışık demeti ararsın, bulduğunda da, hayallerin koşar ardından.

Bulutların ardından sıyrılan güneşi yakalamak istersin,
Avuçların açık koşarsın, sıyrılırsın karartılarından.
Uçuşan umutlarını görürsün yüreğinin kıpırtılarıyla,
Sıkarsın avuçlarını, tutarsın birkaç umudunu.

Birazcık gülümsemeler peydahlanır çehrende,
Hüzünlerinden birkaçı kalmıştır geride.
Sımsıcacık sevgine sarılırsın, sahip olabildiğince,
Dönüp bakamazsın anılarının nankör olanlarına.

Bıçak sırtındaki hüzünlerle bir kördöğüşü başlar,
Yaralar alırsın;
Canın yanar,
Katlanırsın şaşkın bakınarak.
12—10-
Mustafa Yılmaz