Öyle dokunulmaz birşeydikbambaşka yıllardaydık başımda sazlardan ördüğün şapka prensesliği doyasıya yaşıyordum yanında izin istiyordun gözlerimden girmek için kalbime duymuyordum etekliğimin ipek hışırtısından bende kalıyordu gözlerin bir gün öncekinden ilerde aşk(l)a yürüdüğün günler resmim gülümsüyordu duvarında bir çizgim yetiyordu ellerimi tutmana uykuların kaçıyordu yüzüm gülmediğinde gül yaprağı ekliyordum sayfana bırakıyordun avuçlarıma, dünyayı bir ayıya rastlamamıştık ikimiz de sarılmamıştık postuna rüyadır diye henüz çocuklar yoktu ne var ne yok sadece bizdik kahretsin diye küfretmemiştik kimseye öyle dokunulmaz birşeydik saltanatında sevginin bilir misin aslında iki ayrı bedende tek kişiydik tanımadılar sevgilim bizi kaynar sular döküldü başımızdan kovulduk cümle köylerden ayrı ayrı evlerde.. 19. 03. 2016 / Nazik Gülünay |
çok güzeldi şiir.Tebrik eder saygılar sunarım...