önemsizdik
hiçliğimizin ardına saklanmıştı hayat
ve suskunluğumuzda büyüdü talihimiz
acılarımız öbek öbek çoğaldıkça
ve hep sustuk
her susuş pişmanlığımız da idama mahkum
her dar ağacı utanırken varlığından
yapamadıklarımızdan sorumluyduk
hatalıydık sessiz kalışlarımızdan
ve mahkumduk
ellerimiz gözlerimiz
hatta
hiçliklerimizle tutsaktık
ayak seslerimiz kesilirken sokaklardan
ve gecenin göğünü yırtarcasına
sustuk
biz sustukça
çoğaldı ayrılıklar
parçalanmış bedenlere sadece baktık
dilimiz lal
g/özümüz kör
ve sağırdık feryadlara
ve için için bittik
oysa ki
boyun eğmek en büyük yenilgi değil miydi?
yaşamak inadına
can pahasına
ve ölürcesine
savaşmak gerekti
çanakkale de dumlu pınarda
ölmekti göğsümüzü gere gere
farkı var mı?
dünün yarından
yok tu
biliyorduk
ama korkularımızın gölgesinde
bütün çığlıklara s/ağır kaldık hayatta
oysa ki
iki türlü ölüm vardı
biri bedeninden ayrılmak
biri ruhsuzlaşmaktı
biz ikincisini seçtik işte
koptuk yaşamdan


sustum üstadım... varsın sözler yankılansın satır aralarında



ay/su tarafından 3/15/2016 10:04:30 PM zamanında düzenlenmiştir.