YETER Kİ GÖR...
Bir çiçek bahçesinde, sabah sabah durgundum
Ağrıyan hülyalardan, tarifsizce yorgundum Yorgun düşen sokağım, zamanı tutamadı Saklanan hislerimi, sessizce yutamadı Durdum gözyaşlarımla, sokağımın başında Huzur bulmuştu gönlüm, saatin vuruşunda Daire çizmişti kuşlar, etrafımda durmadan Nur haber getirdiler, yüreğime sormadan Davul çalmıştı ruhum, akrepler uykudayken Bütün bütüne zihnim, tarifsiz korkudayken Rıhtıma dönen yoldan, sahilime gitmiştim Görseydiniz ufkumda, neleri seyretmiştim Ateşten ellerimle, sevdalara abandım Yalvaran yüreğimle, kelimesiz kapandım Sevincin sonsuzluğu, yeni bir gün yaşattı O anda yüreğimi, gül ve bülbül kuşattı |