YaşayamadımKüheylan gibi koştun ayrılığa bana kaldı utancım Kahır dolu günlere götürdü rüzgârlar başladı sancım İnsan kendi gibi bilir herkesi ben böyle sana kandım Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla Neydi beni anlımda vurduran bu ihanetin şiddetle Sanki ben yanıldım seni hep tanıdım samimiyetle Sana her akşam koşardım iş çıkışı samimiyetle Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla Bu güne gelmek için onca gayret sarf ettim bin bir zahmetle Böyle bir sona gideceğimizi hiç düşünmedim iyi niyetle Bir parça güzel niyetle yaşayabilirdik aşkı az samimiyetle Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla Sen mi aşkımız mı hayat mı beni sınar O güzel günleri hatırladıkça yüreğim kanar Hasret kapımda vuslat bana uzakta bakar Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla Artık gerek kalmadı vuslata isteyen beni kınar Zaten kurudu kaldı gönlümde akan pınar Yıkıldı çürümeye başladı gönlümüzdeki çınar Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla Artık söylenecek kalmadı kelime Aşk bir daha ulaşmaz bu gönlüme Kim yaklaşır artık benim bu sefil halimle Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla İçimde hala o günlerin silinmez izi var Yaz günümde başıma yağar tonlarca kar Bana olmadın bilmem kime oldun yar Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla Aşk yar hasreti ile yaşanır budur aşk için önemli neden Ben değilim odur çekip uzaklara edepsizce giden Ben değil gönlüm değil odur gönlüm içinde ölen Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla Kul Mehmet’im gönlünde aşktır seni perişan eden Bundan başka bir şey aramam başka bir neden Bırak yandıkça yansın aşkla hasretle bu beden Biter hasret güldürür aşk gönlünü çok geçmeden Kandım yandım yaşayamadım aşkımızı gururla Mehmet Aluç-Kul Mehmet- |
birileri hayatın manasını alıp giderken anlamsızlıklar içinde tüketiyoruz kelimeleri...
tebrik ederim abi...
selam ve saygılarımla...