Dönmeyenler Sokağında...Bir gün sende gidip dönmeyenler sokağında yaşarsın Tek başına kalmışların kahvesinde Bir yudum çayı özlemle içenleri görürsün Sende oturup bir yudum çayla özlemini gidermek istersin Gideremezsin Çakılı kalırsın sandalyeye Kalkamazsın Bir bardak çay daha Yirmi bardak olur özlemi gideremezsin Gözlerinde yaşlar dökülür bardağına İçersin bir yuduma karışmış şekliyle Saplanır yüreğine bir hançer Kalkarsın sandalyede bir daha gelmek istemezsin Kaldığın sokakta ıssızdır karanlıktır Yaşayamaz nefes alamazsın Sevincini yaşatacak bir sokak mahalle köşe bulamazsın Hepsini yıkmıştın giderken ellerinle Anlarsın geride boş bir şeyleri bıraktığını Pişmanlığını katarsın içine Yüreğine paslı bir hançer gibi saplanır Çıkartamazsın Öylesine hissiz kalırsın Ne bu saatlere Ne o saatlere yansıyacak bir gülüşün Ne de benim bir umudum kalmıştır Bitmiştir her şey gidip dönmeyenler sokağında Mehmet Aluç |