Bir demli çay ver de içelim Sabahattin
İçince unutalım derdi gamı ısınsın içimiz
Yoksa kimse bir bardak çay vermeyecek
Gamlarımız yığıldıkça kimse ilgilenmeyecek
Ocağa koy demliği de çay demlensin de içelim Sabahattin

Gözlerinde elayı o yâr ne güzel taşıyor
Bir parça rengi dünyamıza neden sermiyor
Ah Sebahattin herkes her şeyi kendinin sanıyor
Kimse bir damla mutlulukla neden gülmüyor/güldürtmüyor
Ocağa koy demliği de çay demlensin de içelim Sabahattin

Gökyüzünde bulut gibi gönlünde sevdası
Kapısını açan olmuyor neden Sabahattin
Dokunsan dokunduğun az belli olacak
Neden hep dokunan ağlatıyor Sabahattin
Ocağa koy demliği de çay demlensin de içelim Sabahattin

Eylül gibi serinliğe hasretiz yakıyorlar Sabahattin
Nazlı yârin gönlü bir alev topu kavuruyor
Serinlik içinde gözleri bakmıyor Sabahattin
Dün bahardan söz ettim bahar gibi bakmadı o yâr
Ocağa koy demliği de çay demlensin de içelim Sabahattin

Kuşların kanatları var uçurtuyor gökyüzünde
Bizde de aşk var kuştan daha güzel uçurtuyor
Kanat takmak yerine kanatlarımız kırılıyor Sabahattin
Kanatlandıran nazlı yârimiz aşktan habersizmiş
Ocağa koy demliği de çay demlensin de içelim Sabahattin

Ah muhabbetimizle demli çay olmasa nasıl yaşanılır
Bir yudum nefes almak sanki az Sabahattin
Yazdıkça kelimeler sözler bitiyor sevilmiyoruz
Sevdikçe ölür müyüz ki zaten ölmeyecek miyiz Sabahattin
Ocağa koy demliği de çay demlensin de içelim Sabahattin

Sıcacık bir yudumda boğazımıza takılanlar gitti
Üşümüştü içimiz ısındı bu çayla Sabahattin
Bırakalım mı herkesi her şeyi yerinde mi kalsın
Yerinde kaldıkça örümcek kaplıyor Sabahattin
Ocağa koy demliği de çay demlensin de içelim Sabahattin


Temizlemek gerekir yüreği aşka temizlemeliyiz
Ah bunu nasıl anlatalım kim anlayacak ki Sabahattin
Ocağa koy demliği de çay demlensin de dertle kederle içelim Sabahattin

Mehmet Aluç