Böldüm gönlümün sevgi tarlasındaki sevgiyi

Ektim yollara

İçine az kırmızı biber serptim acılar unutulmasın diye

Ben kırmızı biberi yemekte aşırı tüketirim

Üstünde kırmızı elbiseli yâri de çok severim

Ondan mütevellidir ki kırmızıyı severim

Böldüm gönlümün sevgi tarlasındaki sevgiyi işte

Ektim yollara

Çürüdü sevgisizliğin dikenleri

Ülküleri astım gül dallarına

Dallar güllerin ağırlığından baş eğdi

Penceremden ışık huzmeleri

Huzmelerin duvarda raks eden parıltıları

Uzak kılınan ne varsa yakın

Uykuya yenik düşmüş gelincik çiçekleri uyanırken

Ben ağır aksak yürüyorum yolda

Hasat ediyorum sevgiyi

Ambar ambar doldururken

Serpiyorum gökyüzünden âleme

Anladığım kadar anlayışım varken

Anlamadığım kadar kavrayışım çokken

Beni esir edecek izafi serseri düşlerim

İzafi olmayan yani bağlamayan haliyle

Açıyor sevgiyi saçarken tarlalarda

Dün bana engel olan nefsim

Bugün hevesim nefsime zincir vururken

Yandığım nedir ki aşkla sevgiyle yanmak aydınlanmak varken

Bırakın yanalım yollar gönüller aydınlansın derken

Açlığımla yastığımla sevgiye doğru dalıyorum uykuya

Uykum bir salıncak

Gövdem ve ben ilk dem uyuyormuşum gibi mutluyum

Yanıma aldığım aşk el sıkışıyor düşlerimle

Bir barış ortamında

Sözcüklerin ayrıntısında hecelerim heybemde

Sevgi ile sarmalıyorum aşkın gözetiminde

Bir düşün sevginin peşinde bir düşün yolcusuyum

Gerisini söylemeye gerek yok zaten

Taşımaya da gerek yok

Bırakıyorum bir çukurun içine

Nice söylemler gönlümde

Bir bir çoğalıyor kabul görülen duamla

Gerçekliğin özü özümde gözümde sözümde

Sunulan bir armağan taslak sevgisinde benimle

İç çatışmalarım hop hop lop lop kayboluyor

İç batmalarım sancılarını yitiriyor beklentilerimin sevinciyle

Hayal kırıklıklarımı onarıyor

Ben düşümden uyanmadan önce

Ah ne kadar güzel oluyor bunlar gülünce

Şüpheden uzak uçan gönlümdeki kuşlar

Salıyorum gökyüzüne uçun hevesle

Uçun özgürce prangalar vurulmadan güven içinde

Mehmet Aluç