eylül gözlerinbaşka inerdi perdelerim penceremin üstüne sevişen gölgelerimiz düşerken gecenin gizine ve ben izbe sokaklarımın labirentlerinde dolaşıyorum sessiz bir çığlık dolanıp duruyor yine dilime ki dalgalar eğilip öpmezken kumsal tenimden ben sana susardım çaresizce i s i m s i z d i m sen... noktasız günlerimi nedensiz vürgüllerle bölerdin ben... eylül bakışlarını umutla kederli bulutlarda arardım tanımsız tümcelerim birbirini kurşuna dizerken hercai menekşelerim sinemde solardı sessizce ve yine de uslanmaz haşarı bir çocuktu yüreğim kaçak tenhalarda hep adını yazardım caddelerime ve sonra da silerdim ihanetlerinin lekesini taşırken tenimin üzerinde ve sonra bütün ak güvercinlerim bir bir vurdular ayazlı zemheri gecelerimde eteklerime ölü güvercinlerim düşerken c a r e s i z d i m ruhumun sokaklarında volta attıkca azrailler ve asla umut eksilmezdi dilimin kekremesinde seni sıyırıp atmak istedikçe gizlice tenimden o anda yine aklıma eylül gözlerin düşerdi ben tamam aşk bitti dediğim yerde yeniden başlardı her şey ay/su şubat yine zemherisini taşıdı iliklerime haydi gel eylül gözlerini ört üzerime |
Kalemin daim olsun
_____________________________Selamlar