Tırtar / Buyurbüyüklerimizden biri ismimizle çağırdığında birimizi "-eyy" derdik tekrar ederlerse ismimizi "-ne deyon " daha sonra "-ehn " "-ha öküz ha!" diye ikaz edilirdik bölece "-buyur" demeyi öğrendik ya da başkalarının çocuklarını överlerdi güya "-beğenmediğiniz falancanın o(ğ)lu "buyur" deyoru "efendim" deyo "hayır" “evet” deyyo.. .. "senin gibi ya-a! ı ınh " demeyo "cık" dedemeyyo .. “-heye, hı hı”, demeyo “evet” deyo diyerek güya özendirirlerdi. daha sonraları da "-buyur Alla’hın emri" diye cevap almakla neden böyle dendiğini anlamasakta öğrenecektik. .. ama doğru, ama yanlış kendimiz yaşayarak, sınayarak.. yanlış yaparak görerek büyüyecektik.. DİPNOT ne deyon / ne deyyon / ne diyon: ne diyorsun ehn: efendim, anlamadım-tekrarlarmısın, nee? Deyo / deyo / deyoru : deye (şeklinde), diyor ı-ıh: ya-a!, hayır, yoo |
Anne babamız da öyle konuşurdu ki, bizlerde konuşurduk.
Sonra bile telefonda efendim demek tuhafıma gitti :)
tebrikler kardeşim,
çocukluk dönemlerime gidiyorum,
şiirlerinizde..
selamlar..