içime bıraktığın bu soğuk karanlığı
gel de aydınlat gözlerinle
ve ısıt beni
ne çok üşümüşüm sana
iliklerime dek


çaparilerini yüreğime taktığından bu güne
gün yeni kederlerle doğdu hep pencereme
ve ben yine biriktiriyorum hasretlerini
ruhumun tenha caddelerine


ve zaman
yaftası hazır bir mahkum gibi
soyunurken gecenin o karanlık yüzüne
ay saçlarımda g/ördü yıldızları
kısır bir döngünün derin sessizliğinde


ki ben
öldürdüğün şehirlerime kefenler taşıyorum
dön vakitlerinde idama giderken sevinçler
ve içimde çocukluğum uyanıyor ansızın
çatlamış elleriyle


ve yine tek sana üşür içimde ki o çocuk yanım
dudağında ç/alınmış sevgi s/özleriyle
ki esmer elleri narin ve bir o kadar incecik
kabulsüz dualardan dönerken çaresizce


ağlarım
yoluma inen dağlar anlamaz ki halimden
ki tenhalarında yitirdiğim benlerimi özlerim
süzülürken bir martı göğümde
düşerim karanlığına yeniden


ay/su