kavislerinde rüzgar yüklü kanatlara
lodoslar estirdiğimiz

kumral hicazkârları soyup minörlerinden
kemankeş resitallerde
portelerine asılı kaldığımız
sevdamız yüreğimiz…

ah!Müjgân
hep on tondu mahallinde şafaklarımın

kalk kızım dereler kanyak çekmiş
sek bir düet kıvranıyor akıntısında kemiğin

çorabı yırtık çimdiklerde araklanıyor gençlik
ruju emilmiş sevişlere karışıyor
yerlere saçılan şen tombullarda
şakrak kahkahalara kasılıyor

namus ilk kıvılcımındaymış
karanlık tarafların
kalk anemonların tersinden
günü kovalım

yok yok en iyisi mi gel
ölümün ensesine Dört Mevsim’i üfleyelim

düşsün aşk
güpegündüz köklerimizde dirilsin
kenevirli uçları nice eylüllerin

zakkum çekmişiz
kenevir çiğnemiş
bozlaklara ot sarmışız
kıraç topraklardan Nemrut’u dilenmişiz
sevmişiz kızım fena sevmiş

mavi entarisi vardı
bir zamanlar göğün
obruğumuza sıyrılıp safranlarımızda şenlenen
yeşil nağmeli kuşlarımız

biz aşkı onlardan aldık
Zeus’un baldırlarından
tazeydik onyedilik körpe
kırılan omurgasında hayatı
yakamozların iliklerinden guslettik
diyaframlarımızda aşkı çığırttık

iyotlar uçuş uçuş fıskiyesindeyken şakayıkların
ölüme kucak açtık
Mai ve Siyah
kollarımızda sara nöbetlerine tutulurken
Mesnevi’de tövbemizi bozduk

oysa !Bütün aforizmalar
ikindi sonrası doğar
tanyeli üfler bakışlarını parçalar gelinciklerin
ey!Gelmiş geçmiş tüm zamanlarına varlığımın
kader biçen

dünümü bugünümü yarınımı
Berzah’ın suretine okuyan
çıkmayan canı beyaz çığlıklarında bekleten

ah!Mide zafiyeti
kızılcık bulantısı
kordonu kopmuş virtüöz sancısı
ah! Boşluğu orospu sanrıların
meşru dölü yokluğunun

yırtık bir jeenden
iliştir kemeri Müjgân
‘’bağımsızlık mücadelemizin gelmişine geçmişine!’’
acemi bir kontes fırlıyor
bırak yakutlar yerinde kalsın
uyan !Bebeği emzir
Baküs’ün kadehine gözlerimizi akıtmışız

kopsun perdesi
kırılsın kılçığında yaz

dinsin ağrılarıma sonbaharı
sahi! Ne yazar Kızıl Papaz

bak !Kuytularında gurubun
fa majörlere çekildi ay

haydi! Müjgân
sızlayacak göğsümüze az şarap var!

’’yarpuz edb sayı 17’’