hadi kalk Murat
iki yanına düşen kollarını boynuma dola
çoban menekşem ak sütüm
Anadolu’m kalk

kırdılar mı körpe kanatlarını yoksa
kıydılar mı sana oğlum
bak annen geldi başucuna

uyan oğlum
sen uykulara kirpiklerini kapamadan

rüyanda babanı gör diye
kulağına aşkımızın öykülerini fısıldayayım

ah! Benim künyesi Kandil’de düşen evlatcığım
yanıyor dehlizlerim Allah’ım
köz olup yüreğimden damarlarıma saçılıyor

sen doğduğunda oğlum
nenen bulgur aşı kaynatıp
çifte kurban kesti
yedi düvele şan saldı

o yıl ekinler başaklarını taşıyamadı
borçlarımızı silip süpürdük
senin nur saçan bereketinle

hele akıtan damın
teneke çatısını yenileyince

nasıl sevinmişti
Kıbrıs Gazisi hasta yatağında yatan deden

tek umuduydun sen
evlat acısıyla kavrulan Hakkı Çavuş’un
tek tesellisiydin

hani kınalı öküzü satınca
sana bisiklet alıp
sen uyurken başucuna koyuşu yok mu

ah oğul ah kuzum Murat’ım
uyan oğlum gözlerini aç

yummasana gözlerini anacığına yiğidim
benim Yüksekova’da şahadete yükselen kartalım...

cennet kokulum dağ kekliğim
zeytin gözlüm katıksız aşım

söyle annene!
bu sirenler kimi haykırıyor Murat!
Zeynep’imin duvağına
al kanların mı sıçradı oğlum

çatlasın seni taşıyamayan
musalla taşı hırsından

kanasın yarım kalan damat tıraşında
gül yüzünden akan katreleri usturaların

kanımın son damlası aksın ey oğul
şahadet şerbetini içtiğin yerlere
oy benim kara yazmalı gençliğim
umudum soldu omuzlarda gidiyor

gelinimin siyah saçlarına
gelincik yerine kan yağıyor
tutuşuyor hicazı minarelerin
pıhtı olup secdelere dökülüyor

yanıyor öksüz sularda nar çiçeklerinin
gruptan damlayan menevişleri

ana yüreğim bu acıya dayanmıyor
kopuyor bağları

yedi veren göğsünden semalarımın
beni alıp sığmadım tabutlara koyuyor

nur yüzlüm peltek dillim
kavrulan kalbimin
can çekişen çırpınışlarına emekle yine
anni anni diye sarıl eteklerime

bu gece gelin alayın kalkıyor
yakamoz çığlıklarından oğlum
göğüs tüyleri
henüz tazelemiş yamanım

yoksa kara topraklarla mı kıydın
gönül nikâhını oğlum

kanlı üniformalarınla tahtalara mı
koyacaksın yoksa o güzel başını..
ah !benim kefen tanımayan erim

sen sakın korkma üşüme sakın
koynuma alacağım yine seni

sobanın üzerinde kaynarken nenenin tarhanası
ninniler söyleyeceğim yine sana
bizim ellerden

baban kucağını açmış
bizi beklerken mavi çatılı evimizde

güvercinler havalanmadan
ahşap vernikli penceremizden

sonsuz huzura dalmadan
sancıyan sinemden henüz

susacak sirenler! Susacak oğlum
şahadet mevsimine doğarken usulca şafak
ikimizi birden susacak...