sahipsiz mektup gibi
umutla kundaklanmış bir çocukken sevdam
ve keder içimize sızacak bir yol bulur biz farkında olmadan b i l i y o r m u s u n ? güvercinler göğün maviliğinden hiç vaz geçmiyor kanatlarından vurulsada kandilsiz gecelerim zor yakalardı sabahı penceremde nöbete durdukça kabuslar ki... yüreğimden asırlar öncesinden kalma bir sızı dalgası olmayan bir kumsalım senden sonraya ben yine yırtık ceplerimde çakıl taşları saklarım kış gecelerinin o ılıman sıcaklığından kalma ve ben vedalarına terk ettiğim o şehirdeyim caddelerim harabe sokaklarım çığlık çığlığa oysa ki... adresi unutulmuş bir mektup gibiydim sahipsiz ve tutukluydum varlığına şimdi sen avuçlarımın ayasında sakladığım sahipsiz bir sızısın gölgesini terk etmiş bir gün doğmaz ki bahtıma ki sen bütün rüyalarımı geçelerimden bir bir çalsanda tövbelerim dualara durur bende günler ayrılığa aysu sonu vuslata varmış bütün sevdalara |