Prangalı KöleYakın yıkın beni Düşlerine pranga vurulan bir köleyim Dağıtın satın beni Yaşama sevincini bilemeyenim Ölüm sızısı kaç gündür karşı duvarda oturuyor Hani şu bizim eve bakan Üç beş karıştan yüksek On adım sürmeyecek kadar belirsiz duvarda Azrail diyorum Azrail kokuyor buralarda Önce düşüm öldü Ayazımı çaldılar sonra Bahara yenik düştüm serçe kondu kanadıma Bağırdım kuş konmazım ben Dedi -Çalı gülüsün sen Elim gerçekten çalıyı aratmayacak kadar sert Yüzümde dikenler baş göstermiş Ve bir türlü çoğalmayan saçlarım Tek tek dökülürler Yapraksız çalı gibiler Acı pişiriyor insanı Gün geçtikçe kavuruyor Benzine de bir ezilmişlik yüklüyor Aslında o bizleri hiç sevmiyor Yıkıntıların altında kalacak yine o Yakın yıkın beni Altımda kalsın acının korkutucu zaferi Yok, En iyisi öldürün siz beni Serbest kalsın düş kölesi İSTANBUL e... |
isen bizde şiirlerine tutunmuş
kendi benliğini arayan yetim halkın
yetim insanları..........
kendine iyi bakkkkkkkk
gokhancakmaz tarafından 3/23/2008 2:17:08 PM zamanında düzenlenmiştir.