Yüz, Yüzüm...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Yüzüncü şiirim :):) Aslına sadece ben olsun isterdim içinde ama benimle birlikte bir de karmaşa yazıldı aralara... Yüzsüzlüğüm Kendime süzgünlüğüm Su gibi akıp giderken zaman Önüne bırakılmış gömüyüm İçinde ölmeden duran Ölüme yakın rengi kararan Yüzüm Çizgilerin istilasına uğramış defter Ne yazı yazar Ne kader çizer Öylesine yaşlanıp gider Gençliğim biter Adına aşk dediğim şiir Finalsiz dizilir Düz yazı gibi Serim düğüm çözüm halinde Karmaşada asılı kalıp gizlenir Böylece her şey değerini yitirir Yüzüm Belki de yüzsüzüm Dizelerimde hep sevdim dedim Reddedildikçe bir daha denedim Rüzgâra yazıldım Hayata asıldım Bilmediğim düş üşüttü beni Ve şimdilerde gerçekten delireceğim Üstüme binen yükten Ağır olmuş bendenim Kaybolmuş Sonrasında yıkılmış bir evim Enkazım yok kendimin göçüğündeyim Bulursanız bir siz bulursunuz Orda bir yerde ya kalp olmalı Ya da gözü açık kalmış sevda Yahut et yığınından kalma bir hatıra Bulursanız bir siz bulursunuz Onu da köşe başında susturursunuz Hele bir de hesap verin bana Kim çağırdı kötü adamları Sokak başlarına Ateş çalıp suya gömen Bir bizdik nasıl olsa Yine yeniden arbede mi çıkacak aramızda Bunu da siz bilirsiniz İşte sokak işte duvar orda Arka tarafa geçirin de düş yığınlarını Kokmasın gerçeklik sabaha |
tek yüz de kalmış
tek düz olmuş...