Erik Ağacı ve Bahar!!! Aşktan birazda cesaretten kaçan yürek çocuk Unuttuğu bilyeleri arayan adam küçük Elinde eteği sokaktan geçen kız rüzgâr Ah… İşte o bahar / Kapımın önünde açmadık tek ben kalmışım çiçek Hala kök salıyorum Koparıldıkça arsızlaşan sarmaşık benim Semadan vazgeçtim Bizim yârin gözü kör olmuş Haliyle görmüyor hiçbir şeyi Gök kubbe kararıyor Üstünde geziyor fani ruhlar düşleri / Benim çiçeğim erik ağacında açsın İlk odur yeşil Ve ilk meyve İlk barış onun dalında görülür Koca çınar değildir Çatırdayan dallarının sesini bilmez İlk ben düştüm Bilirim, ayakta ve ölmez / Elinde eteğini uçuşturandır bahar Yere düşen polenleri kaldırmak için Aşktan yana cesur Mevsimi gelince çalar yüzüne kendine Elinden eteğini bırakmayan gene bahar / Ah bir bıraksa alacağım e..! |