Gözlerini göreyimbiz hep yalnızız örüyor ve bozuyoruz karanlığa çeviriyoruz bakışlarımızı aldebaran o uyku upuzun bir yolculuk ve avlularda güz ağaçları gibi çağırıyoruz birilerini ama hiç kimse gelmiyor ışık kilitliyor yüzümüzü korulukta bağ kütüğü kavrulmakta bir derviş hırkasına bezenip ağız kenarındaki uykudan martıları uçurtmaktasın ve taşlarda rüzgarın şarkıları suları okuyor uğurluyor yansıması olmayan her şey ölü bulunuyoruz yolun öbür yanında |