ÖLÜME ÖMÜR VERMEK
Ölüm özlenir oldu sorar dururlar.
Levh-i mahfuzda yazar ne kadar ömrüm. Üstünkörü üzülüp gene yaşarlar! Meğer gelmekmiş dünyaya benim de cürmüm. Örseler her an seni yiten umutlar, Zerre kalmaz içinde yarına dair. Lakayıt bir edayla neden sorarlar. Endişe zühur eder damağın kurur. Neden sorusudur hep cevap bulduran. İz bırakır kalan her cevapsız acı. Rahata ermez insan ölür acıdan, O bulmadığın cevap kemirir durur. Lal olur dilin bir de anlatamazsın. Debelenip durursun kurtulamazsın. Umut biter sonunda öksüz kalırsın! . diye ömrüne bir urgan vurur. İbrahim TOPRAK |