0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1273
Okunma
Pespembe bir şal idi yalnız aklımda kalan.
Bir yaprak düşüverdi seni gördüğüm o an.
Solumda filizlendin bir Ekim sabahında.
Ah yoktu Külkedisi bundan başka hatıran!
Ne şalın kaldı bende ne de ben bir prenstim.
Nerde nasıl bulayım, neyle takip edeyim?
Bir daha göremedim, Külkedisi nerdesin?
Ağaçlar çiçek açtı ben hala Ekim’deyim.
Bir Nisan akşamıydı muhabbet sarmış beni.
Sağ tarafta dostlarım çay söylemişiz yeni.
Yavaşça geldi biri tam soluma oturdu,
Başında pembe bir şal, yabancı değil gibi.
Bir anlık duraksadım, hafif bir gülümsedim.
Sol yanımı yokladım, bir de soluma baktım.
Bir çiçek açıverdi, Külkedi’mdi o benim.
İşte o an kendimi prens gibi hissettim.
İbrahim TOPRAK
5.0
100% (1)
