SENSİZLİĞİN SOĞUKLUĞU
Şimdi memlekete diye gurbete gidiyorum.
Dışarıda yağmasa da içim hüzünle dolu. Her senden uzaklaştığım saniye yaşıyorum İçten içe hissederek gurbet burukluğunu. Aklımı sende bırakıp uzağa gidiyorum. Ellerim nasıl üşüyor gözlerim nasıl sulu! Yanımda sen var iken mecazi uçuyorum. Şu an uçuyorum, yoksun, hava da hafif puslu. Kalakalırım ortada biçare evsiz gibi. Yer aç da kalbinde bana, gitmeyeyim bu yolu. Hep senle kalayım sende, evim bileyim seni. Üşütür bırakma beni, sensizliğin soğukluğu. İbrahim TOPRAK |