Takvim yaprağımhaziran’da kalmış takvim yaprağım hangi yıl, gün kalmamış önemi üfürmüş güçlü bir rüzgâr bütün günleri silmiş süpürmüş her yanına yaklaştığımda yılların kaybolmuş sensiz aylar suç kimde bilmiyorum belkide aşk kamçısıyla yüreğime adını çizen haziran’da güneşinin sıcak dokunuşları ile işlemesi çocuk ruhumuza türk filmi tadında sadece birkaç günü ilerde avunmak için yaşamış olmalıyız ya da her yaşanmamışlığa ağıt yakmak için durdurmuşuzdur bütün zamanları bir iki güne odaklanmıştır yakılan bütün takvim yaprakları toplu kıyım yapılmıştır içimizdeki dışımızdaki cümle insanlara nasıl durur bir gün pembe giysisi eskimeden üstünde aynı yıldız bakar bir kümeden aynı anda görür bakışlarımızda git gide büyüyen nemi 03. 12. 2015 / Nazik Gülünay |