sarmallar içinde pedogojik bir el aynası
baba bir süfle
anne bir otacı
bit ısırığı tüm nasihatler
ağlamak hükmünde bir arzu
hafif kötek kalın butlarına
ama çare ya
çocuk ya
duruyor dimağında bir cezm
of

bilmek işi değil meziyet
bildiğini çocukça süsleme sanatının
ismine mahlas uydurma
bu meziyet
evlad-u iyal ile dişlenen ati
sus payı şaşkınlık ötre
uzun uzun düşünsen
sabahın dirgenleri arasında öyle masum
parlar bir tan ağartısı gibi önünde
çocuk işte

hin mi hin
kaşı gözü yekpare değil
ruhuma çizilen bir ağartı
gece gebesi gündüz neşesi velet
az kabullenir ismini
ki babandır adına ad verdiğin
bilmez yaradan verdi Yahya ismini
durul biraz
bırak tenindeki tenimi

meme artığı derim ya
az bulanmışsın süte
azıcık annen kokuyor dişlerin
dilinde acemi bir tecvit
ilk hecene değmiş izhar
ben gibisin
bana ülfet aşını
annen kılığında sunan
aşk gibisin
yaşa çocuk
çok yaşa

Ahmet Serdar OĞUZ