Ses Geçirmez Duygularım
fotoğraf karanlığı seçemiyor
yakına gidip göz ile gözlemliyorum pencereyi uykusuz güvercinler çatıya tırmanıyor uğulduyor aşağıya doğru tiyatro kalabalık polis ve itfaiye başı boş sokak serserilerinin ağzında kürdan durmadan duran kalbimin sağ yarısı içi boş yanılgılar çarşında geziyor çocuğun aklına uyup şeker yemek hiç bir şeyi anlamadan oracıkta öyle göreceksin bak büyülü oyunlarına bizi katmayı unutacaklar sihirli dudaklarınla öp yaramı başımı okşa ellerine al saflığımı çaresiz bütün köşelerini sezdim sonsuzluğun anı bulutundan karıncalara kadar devlerle güreştim rüyalarımda azıcık oldum yoruldum ertelendikçe bağır ses geçirmez duygularımı bana bağışla benden habersiz bana getir sonumu karamsar kara pencerem tanrı inadı ile kainatı korusun. |