ağır yaralı geceye

sığınırken kimliksiz korkak gölgeler

dudaklarımda ki tutsak intikam sızıyor

dudaklarında ki çığlık suskunluklara

ne çok kanamışım, sevi bıçağının kestiği

miadı dolmuş kalp yarasından

yokluğunca avuçlarımda birikmiş

eşgali belirsiz bakışlarımda

kasvetli bir unutkanlık uykusu

sıyırırken ruhumu yavaşça bendenimden

kuru sıkı akşamın çırpınan son ışıkları

ruhsuz bir bedende mahsur kalmış

dayanılmaz felçli sancısın şimdi

sessiz sessiz alacanım

yine içime tuzlu bir ağıt tutunuyor, hoyratça

uykularıma girmemiş sensiz rüyalara inat

senli bir iç geçiriyorum sarsak ruhuma

yine devingen serseri acıların

mayınlarına basıyorum

kaybolmuşluğun kararti gecelerinde

biliyorum sır tutmaz artık bu yara

ne kadar saklasam da

hep sen kanar tenha ömrümün koynuna

ayak sesleri susarken sokaklarda

kalabalık bir yalnızlık düşer kucağıma

gözlerime bir tohum eker

dilimde ürperen paslı, metal çığlıklarım

şiirlerde ateşlere verirken kendimi

tutuşan ruhumdan

tutam tutam koparırım seni

özlenmiş kokular getirir

saçlarından buseler almış rüzgarlar

erguvan bulutlar dökerken morlarını

mavisi geceye dönen evrenin sonsuzluğuna

ince ıslık sesinde bir yol bulurum

dallarına taze umut yürümüş, kurşini sevdaya

gözlerine bir yudum deniz dökülmüş

bir yüz gülümser bana

tozlu bir çerçevede, yılların tutsaklığından usanmış

yüreğimin yaftasına kazınmış

duvakları yosunlu hatıralar sızarken

tekil yalnızlık akşamlarına

acılardan devşirilmiş bir ömür

vuruluken koygun harflerle bu dizelerde

hiç gelmeyecek vuslatın, kırk ikindi yağmurlarında

çiçeklenir taze hayaller

salkım saçak

yine o meçhul ateşin isindeki sızı, kabuk bağlar

çiçeklenen hayallerin etrafına

keşfedilmemiş yaralarda birikirken ağrılar

tutuşurken içli bir ney sesinde

sensizliğime ettiğim beddualar

görünmezliklerde kırılır kirpiklerimin okları

gözlerimden çalınmış pimi çekik bakışlarımı

asarken kör bir kurşun sesine

yaslı gecelerin hüznünü ekiyorum

naftalin kokan hatıraların sarısına

hançerli yaramın önünde iki secde feryada durup

sulu sepken yangını, körüklerken gece boyu

sorgusuz nesnel düşlemlerle

ipi kopmuş bir uçurtma şimdi ruhum

uçuşuyor sensizliğin sonsuzluğunda

uçuşuyor feri kesik gözlerimde

taze bir sabah yarasında

üşürken sürmeli duygularımın sol yanı

bir rüzgara içirip harfleri

sana bu şiiri yolluyorum

sus ve kapa şimdi, bahar gözlerini

aç yüreğinin kelepçelerini

masum bir çocuk sevgisiyle kutsanmış

tomurcuk bir güneş gönderiyorum

beyaz, aydınlık, tebeşir kokan düşlerine

Utku Aksu 13.01.2009 00:18 Detmold

Bu şiir sevgili Melda öğretmenime ithafımdır.